Echte meisjes in de jungle

Hier alweer een nieuw verslag vanuit Par'bo, aangezien ik alweer genoeg heb meegemaakt de afgelopen dagen!

Donderdag was de dag dat we de overige twee stagescholen zouden bezoeken, omdat we daar op woensdag niet aan toe waren gekomen. We zijn eerst naar de school van Roselie en Linda gefietst: de Mariaschool. Wederom een leuke indruk! Daarna was de school van Wilma en mij aan de beurt: de Renckewitzschool. We werden meteen welkom geheten, rondgeleid en mochten zelf onze klas kiezen. Voor mij is dat groep 6 geworden, Wilma koos voor groep 5. Hierna kon ik ook echt zeggen dat ik zin had om naar stage te gaan, omdat we nu eindelijk wisten waar we terecht zouden komen, hoe het eruit zou zien en welke groep het zou worden.

Donderdagavond zijn we voor het eerst wezen stappen hier. Havana schijnt 'de discotheek' te zijn op donderdag, dus onze keuze was dan ook snel gemaakt. Om de avond kort te beschrijven: ze feesten hier net zo hard als in Nederland! Tot 1 uur in de nacht wordt er alleen maar salsamuziek gedraait en wordt er met elkaar gedanst, daarna is het feestje bedoeld voor iedereen en gaat men ook goed los! Toen we na een aantal uur buiten stonden, te wachten op onze taxi, kwamen we er achter dat dit losgaan niet alleen te maken had met de muziek en de gezelligheid. Er wordt hier genoeg drugs gebruikt en dus werden er ook verhalen aan ons vertelt waarvan we enooorm in de lach schoten. Uiteindelijk veilig door onze taxi Brian naar huis gebracht, nog even nagezeten op het balkon en toen lekker gaan slapen.

We hadden namelijk maar 4 uur om te slapen, aangezien we ons de volgende morgen moesten melden bij onze stageinstellingen. Natuurlijk hierna nog ff gewinkeld (weer veel te veel geld uitgegeven) en daarna zijn we doorgelopen naar de Jeruzalem Bazaar om daar inkopen te doen voor de trip die ons het weekend te wachten stond. Een hangmat, vijf meter touw en een klamboe hebben we gekocht: ready for trip one! 's Avonds kwam onze contactpersoon Ruben nog even langs om de laatste dingen met ons door te nemen en toen hebben we maar op tijd ons nest opgezocht.

Zaterdagmorgen om 07.30 zouden we opgehaald worden, maar de Surinamers vertoonden wat Nederlandse kenmerken en stonden al om 07.20 bij onze poort. Dit was dus even flink haasten, alles inladen en toen kon onze eerste trip beginnen! We waren met 17 man in totaal: 4 gidsen en 13 tourgangers. Allereerst hebben we een stuk gereden en toen kwamen we bij het plaatsje Groningen aan (jaja, ook hier kennen ze Grunn!). Dit ligt in het district Saramacca. Hier hebben we ontbeten in een theehuisje en daarna zijn we langs allerlei monumenten gelopen waar de gids wat over vertelde. Er stond er eentje van de slavernij, moderne slavernij, boeren uit Nederland en nog een aantal. Hierna zijn we verder gereden. In de bus werd verteld dat Groningen vroeger bekend was om zijn vruchtbare grond en katoenplantages. De volgende stop was een sanitaire stop.

Hierna reden we door het district Coronie, met uitzicht op allerlei kokosplantages. De stop daarna was in Wageningen. Hier staat een oude rijstfabriek van de Stichting voor de Ontwikkeling van de Machinale Landbouw (SML). Deze fabriek is failliet gegaan en dat was dan ook duidelijk te zien aan de buitenkant. Voor dit gebouw staat een standbeeld van Alida, een slavin. Susanna Du Plessis liet bij deze slavin een borst afsnijden omdat haar man een oogje op haar had. Zoals onze reisleider zei: "Die Susanna was echt een bruut wijf, jonguh". We reden een paar meter verder naar een waterplaatsje waar een dorpje woont. Hier hebben we een lekker saucijzenbroodje gegeten en hebben we even kunnen genieten van de zwem- en turnkunsten van de Surinamers. Je kunt hier in Suriname namelijk wel een bordje ophangen met 'verboden te zwemmen', alleen hebben ze daar gewoon scheit aan. Hup, uit de boot het water in, een paal op en maar salto's maken! We hadden in ieder geval genoeg te zien. We werden door onze reisleider nog even meegenomen naar een boom, omdat daar een brulaap in zat. Heel vet om te zien! Helaas was het dier ook in de Surinaamse 'relaxmodus' en dus kwam hij niet van z'n plek af en hebben we hem dan ook niet horen brullen. Na weer een stuk verder te hebben gereden kwamen we rond 14.00u aan bij de plaats Nickerie. Hier hebben we een hindi-tempel bezocht. Erg leuk om het te zien, maar helaas kwamen we niet verder dan de ingang (waar we met onze blote voeten moesten staan), want "de tempel is verboden voor mensen die vlees eten". We voelden een lichtelijk discriminatiegevoel opkomen maar toch was het heel vet om te zien. Aan de andere kant was de Atlantische Oceaan, met uitzicht op het buurland van Suriname: Guyana. Eén van de weinige plaatsen waarbij je twee landen kunt zien en waar dus de grens hiertussen gescheiden wordt door de oceaan. Heel vet om te zien! Hier hebben we ons middagmaal ook gehad: roti. Lekker Surinaams eten!

We moesten nog een stukje verder rijden door Nickerie en toen kwamen we aan bij de plaats waar we verder moesten met de boot. We maakten een lange rij met ons allen over de steiger en zo konden we alles snel doorgeven en inladen in de drie boten, waarvan er twee waren voor ons en één voor alle bagage. We voeren over de Nickerierivier en verbaasden ons enorm over het feit dat het een rivier werd genoemd. Enorm lang en breed dat het was! Er was ons al verteld dat we de boot over een helling zouden moeten trekken, maar we schrokken wel toen deze helling in beeld kwam. We moesten allemaal de boot uit en de kant op. De bestuurder bleef in de boot zitten, ging toen naar achter voer toen met een snelheid de helling op, om er zover mogelijk op te komen. De rest van het werk was voor ons. Een touw werd uit de boot gehaald en trekken maar! Midden in de blubber stonden we en op dat moment voelden we ons als 'echt meisjes' in de jungle. Op het middenstuk konden we weer in de boot klimmen en als een wildwaterbaan gingen we de helling weer af. We kwamen op een smaller stuk van de rivier terecht en voeren door een soort tunnel van bomen. Ook wel de mangrove genoemd. Dit keer geen 'echte meisjes' moment, maar een expeditie robinson moment. Onderweg hebben we allerlei vogels gespot; van de kleinste vogeltjes tot de roofvogels.

Hierna kwamen we aan bij Bigi Pan (= groot meer) en zagen we allemaal huisjes midden op het water. Het was dan ook echt een enooorm BIGI pan! We voeren naar één van deze huisjes en toen was het tijd om onze hangmatten op te hangen. Met wat hulp was dit dan ook zo gedaan. Na het inspecteren van de wc hebben we maar besloten om hier niet veel gebruik van te maken: het stonk er verschrikkelijk en om door te spoelen moesten we een emmer in het water gooien en vervolgens in de wc gieten. Weer een 'echte meisjes' momentje, maar we besloten om er maar het beste van te maken! Ook een keer leuk om mee te maken natuurlijk. Daarna zijn we weer de boot ingestapt om op zoek te gaan naar rode ibissen. We kwamen bij een plaats aan waar echt enorm veel van die vogels zaten. Ze zijn felroze (dit is in Suriname namelijk rood, vandaar de naam 'rode ibis') en vlogen in zwermen rond. Heel leuk om dit te zien! Er werd ons verteld dat het grijze vogels zijn, maar door het eten van kreeften en krabben worden ze dus roze. Mandje, onze gids (we betwijfelen nog steeds of dit zijn echte naam is) had nog een erg leuke uitspraak die onze lachspieren wederom opwekte dus hieronder zijn citaat: "Heb je één vrouw in Suriname, dan ben je een pechvogel. Heb je twee vrouwen in Suriname dan ben je een geluksvogel. Heb je meer dan twee vrouwen dan ben je een paradijsvogel. Heb je geen vrouw dan ben je een trekvogel".

Hierna voeren we weer terug naar het huis omdat het tijd was voor het avondeten: saotosoep die we zelf samen konden stellen. Het bestond uit kip, gedrooge aardappel, taugé en een laag bouillon. Dit was erg lekker. Nog meer kennis gemaakt met Surinaams eten. Na het eten kregen we de gelegenheid om wat spelletjes te doen en kort daarna stapten we weer in de boot om op zoek te gaan naar kaaimannen. Helaas hebben we deze nergens gevonden, maar wel hebben we een slang gezien. Het bleek één van de gevaarlijkste slangen in Suriname te zijn en dus waren we erg blij toen we doorvoeren.

Ondertussen werd het donker en gingen we weer terug naar ons 'huis'. Hier maakten we kennis met ons huisdier Sander de salamander, maar dan in tienvoud. Overal liepen gekko's rond. De broertjes van Sander zijn helaas niet zo goed opgevoed. Sander zou nooit van de muur af gaan en laat ons met rust. Zijn broertjes daarentegen vinden het nodig om met hun springveren en zuignappen op je te springen. Als een echte meid in de jungle heb ik heel Bigi pan bij elkaar gegild. Niet alleen wanneer het beest op tafel sprong, maar ook wanneer anderen gilden en ik het hele dier nog niet eens zag. Ondertussen was het in huis partytime! Dit werd dan ook gedaan in 'Suri style': drinken, eten en dansen op keiharde muziek. Een erg gezellige avond gehad met elkaar en onze gidsen en toen brak weer een nieuw 'echte meisjes' moment aan: slapen in hangmatten. Ik denk dat ik bij elkaar opgeteld zo'n drie uur heb geslapen. De nacht bestond uit snurkende mannen, veel gezelligheid met gelach, niet weten hoe je moet liggen en het bedenken van nieuwe liedjes. De rest van de toko had dan ook nogal last van het feit dat wij met z'n zessen naast elkaar lagen. De Surinamers daarentegen vonden onze liedjes wel grappig en zongen vrolijk mee. Ondertussen gingen de hangmatten steeds lager en lager hangen doordat onze lachspieren goed werk deden.

De volgende morgen waren we helemaal kapot maar achteraf gezien was het toch allemaal erg leuk. Na het ontbijt zijn we weer de boot ingestapt omdat we naar een modderbad zouden gaan. Dit bleek gewoon een stuk midden in het water te zijn waar het water wat lager stond. Het begon op dat moment keihard te regenen en we hadden weinig zin om nog natter te worden. We werden overgehaald en hebben toen heerlijk gemodderd. Hierna was het tijd voor het middageten: bami met kouseband en kip. Toen hebben we onze spullen gepakt en onze hangmat en de wc met liefde achtergelaten. Vervolgens stond het volgende probleem voor onze neus: de bagageboot deed het niet. Ach, no spang! Wij zaten lekker in de andere boot; genietend van het zonnetje. Achteraf bleek iets gewoon niet aangesloten te zijn en dit vonden de Surinamers dan ook te grappig. We voeren terug door de tunnel van bomen, trokken de boot weer over de helling (in de stromende regen, wat fijn wat fijn) en kwamen toen bootje nummer 1 tegen. Dit was het bootje wat voor ons voer. Daar zat één van de gidsen met een kaaiman. Wat we eerst zo jammer vonden dat er geen gevonden was, waren we nu wat minder blij. Het beest was ongeveer een meter groot en we kregen de kans om hem vast te houden. "Als hij beweegt moet je hem meteen in het water gooien", kregen we te horen. . Ik besloot om maar de gedachte 'nu is je kans!' vast te houden en heb 'm vastgepakt en ben ermee op de foto geweest. Gelukkig bleef hij rustig. De foto volgt nog op facebook! Hierna legden we aan bij een modderige steiger en stond het busje klaar om ons weer naar Paramaribo te brengen. Eerst ff bijgeslapen maar halverwege werd er gestopt bij de supermarkt om avondeten te kopen. Dit zat niet bij de trip inbegrepen, maar we hadden wat vertraging afgelopen en ach: alles kan hier in Suriname! De bus werd omgetoverd tot een partybus en de muziek, drank en natuurlijk het eten werd tevoorschijn gehaald. Rond 20.30u werden we thuis afgezet en we waren toch wel blij dat we eindelijk konden douchen en weer in ons eigen bedje konden slapen. Hier lagen we dan een uur later ook in.

Al met al een heel avontuur, maar achteraf gezien had ik het niet willen missen! Ik heb inmiddels al wel weer genoeg verteld, dus over mijn eerste stagedagen vertel ik jullie later meer.

XXXXXXXXXX