De eerste indrukken

Hier alweer een nieuw verslag vanuit Suriname. Inmiddels zitten we hier alweer vier dagen en hebben we alweer genoeg nieuwe indrukken op gedaan.

Om aan te sluiten bij mijn vorige verslag, ga ik verder met zondagmiddag. Op de fiets door Paramaribo. Daar zijn de eerste foto's gemaakt bij het 'I <3 SU' beeld (zie facebook). Ook hebben we een drankje gedaan bij 'Het Vat', een Nederlands cafétje. Vervolgens zijn we lekker uit eten geweest bij de Pizzahut. Helaas hadden we allemaal niet zo'n trek en toen we vroegen om de rekening werd er aan ons gevraagd of we het eten mee wilden nemen. Blijkbaar is dat hier heel normaal en namen we dus dit aanbod aan (inmiddels liggen de pizza's in de vuilnisbak). Daarna weer wat boodschappen gedaan, bepakt en bezakt op de fiets en eenmaal thuis aangekomen gezellig gezeten op het balkon.

Maandagmorgen heb ik even gezellig geskyped met Lotte en in de middag hebben we onze fiets weer gepakt om weer een stukkie te skeurn door Paramaribo. Ditmaal zijn we echt het centrum ingefietst, waarvoor ik maar één omschrijving heb: CHAOS. Iedereen schreeuwt en toetert naar elkaar en van verkeersregels hebben ze hier nog niet echt gehoord. Vooral als het om ons als fietsers gaat. Je moet ogen aan alle kanten hebben omdat ik anders betwijfel of je het wel overleeft. Ook krijgen we genoeg aandacht op de fiets. Hier in Suriname fietst men (als je überhaupt al een keer een Surinamer ziet fietsen) achter elkaar in plaats van naast elkaar, omdat je dus op de weg fietst. Ook gebeurt dit links. We worden dan ook erg uitgelachen door de Surinamers omdat we in een rij van zes achter elkaar aan fietsen. Behalve het uitlachen krijgen we ook veel andere aandacht: er wordt gefloten, gesist en naar ons geroepen. 'Hey schatje, kom je met me mee?' of 'Meisje, wil je wat drinken?' Daarnaast hebben we ook al wat kreten gehoord over Willem-Alexander en Beatrix, want ja; ook hier in Suriname is dat groot nieuws.

Aangekomen in het centrum zijn we natuurlijk meteen naar de steps gegaan. De andere meiden wilden graag slippers kopen, maar ik met m'n goede voornemens had besloten om dit niet te doen, aangezien ik al acht paar schoenen bij me heb. Drie keer raden hoe het is gelopen aangezien ik en voornemens over het shoppen niet samen gaan. Mijn negende paar schoenen staat inmiddels uitgestald op m'n slaapkamer. Hierna onze weg vervolgt naar de telefoonwinkel, aangezien de Surinaamse simkaart die we hadden gekregen van onze huisbaas niet werkte bij de telefoon van Linda en mij. Een half uur verder en 10 srd (€2.50) minder hadden we een nieuwe simkaart. Gelukkig deed deze het wel en heb ik nu ook een telefoon voor mijn Surinaamse contacten.

Maandagavond was het aan Wilma en mij om te koken. Lasagne stond op het programma. We kregen de oven niet aan de praat en we snapten 'de ballen' van de magnetron, dus het werd tagliatelle met lasagnesaus; dit smaakte overigens ook prima. Hierna kwamen we achter onze eerste grote blunder na een klaagbetoog bij onze huisbaas: de oven bleek een gasoven te zijn, oftewel: eerst aansteken en dan wordt ie vanzelf warm. Ach, weer wat geleerd! 's Avonds weer een skypesessie gehouden, ditmaal met Simone en Stefan. Hierna weer gezellig 'balkongezeten' onder het genot van een safari-jus en wat potjes skip-bo.

Gisteren heb ik dan eindelijk mijn kamer ingericht (foto volgt nog op facebook) en zijn we wezen zwemmen. Dit was alleen wat minder dan verwacht. Het water was nou niet bepaald schoon en we werden aangestaard door de Surinamers als een malloot. Dit hebben we maar als een compliment opgevat en na een paar uur afgekoeld en gezond te hebben hielden we het dan ook weer voor gezien. 's Avonds lekker Hollandse kost gehad (pannenkoeken!) en daarna weer gezellig geskyped met het thuisfront.

Vanmorgen ging de wekker voor mij al om 06.00, want ja: ik had een sollicitatiegesprek met mijn (hopelijk) toekomstige stageschool voor mijn afstudeerstage. Zij konden alleen om half 11 's morgens, wat voor mij half 7 werd. Je begrijpt wel dat dit natuurlijk via skype gedaan moest worden, dus ik ben weer een nieuwe ervaring rijker!

Hierna een ontbijtje gedaan en voor de rest van de morgen stond op de planning dat we onze drie stagescholen gingen bezoeken. Allereerst naar de school van Mariël en Imke, die het verst weg is. Na heel wat zoeken en een natte Imke en Mariël (door een auto die het nodig vond om door een plas te rijden vlak naast hun) later kwamen we aan op de Fatimaschool. Een erg leuke eerste indruk! Daarna onze weg vervolgt door de regen naar het huis van zuster Egno (wordt onder ons ook wel zuster Techno genoemd). Via de pabo hadden we te horen gekregen dat zij een goed 'vangnet' voor ons zou kunnen zijn als er problemen waren. Ze is als een moeder voor de Nederlandse stagiaires en vind het dan ook erg leuk om bezoek te ontvangen. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben kennis gemaakt met haar en haar broer pater Sonny. Het was erg gezellig en hebben nieuwe informatie en wat tips gekregen. Onderweg naar huis vond Wilma's band het nodig om lek te gaan. Wilma en banden, dat gaat geloof ik niet samen (zie het verslag van zondag). Op naar een fietsenmaker, die gelukkig dichtbij zat aangezien we een half uur van huis af zaten, en na een half uur was Wilma's band geplakt. Onderweg een mac'je gepakt en we kwamen toen tot de conclusie dat we nog maar weinig tijd hadden om de andere twee stagescholen te bezoeken. Dit gaan we dus morgen doen.

Het is hier nu 17.38 om precies te zijn; Imke en Mariël zijn aan het koken en ik zie alweer dat ik veel te lang van stof ben en een enorm verslag heb getypt. Onder het typen krab ik me wat af omdat ik enorm veel muggenbulten heb: alleen al op mijn linkerbeen zijn het er welgeteld 52. Na een klamboe, DEET, insectenspray, mister pinguin, muggenstekker, azijn, after-bite, muggenmelk, citroensap, citronellakaarsen, insectenpoeder en bye-bites zijn we nog niet tot de conclusie gekomen welk middel het best helpt; als het dat überhaupt al doet.

Dat is dan ook het enige nadeel (tot nu toe) aan dit avontuur. Voor de rest vermaak ik me prima en geniet ik van alle nieuwe belevenissen en natuurlijk het weer; wat af en toe wat minder is door de regenval. Ohja, als jullie nog extra op de hoogte willen blijven van mijn avonturen: jullie kunnen op 'meld je aan voor de mailinglijst' klikken (zie het kopje 'blijf op de hoogte' links van dit verslag). Je krijgt dan automatisch een e-mail als ik weer een nieuw verslag post.

Blijf vooral berichtjes plaatsen, want dat vind ik zelf ook super om weer terug te lezen! Tot zover dit bericht uit Switi Sranan!

Liefs Manon