Familiebezoek en de eerste tripjes

Lieve allemaal,

Wederom is het tijd voor een nieuw reisverslag, al is het alleen maar om te voorkomen dat deze net zo lang wordt als de vorige..

In mijn vorige reisverslag vertelde ik dat ik mijn ouders op 12 januari heb opgehaald op Zanderij. Een lange vlucht, een goede aankomst en een gezellige terugreis naar Paramaribo. Na even een drankje te hebben gedaan bij hun appartement hebben we ze met rust gelaten, omdat wij de volgende dag weer gewoon moesten werken. Dinsdagavond ben ik, zoals al eerder verteld, met ze uit eten geweest bij Jiji’s. Hier hebben we lekker kunnen bij kletsen met z’n vieren.

De dagen op het werk verliepen daarna prima. Imke en ik zijn in de vakantie bezig geweest met het opzetten van een thema, om een rode draad te creëren in de activiteiten die je doet met de kinderen. Dit hebben we in de eerste week na de kerstvakantie voorgelegd aan het management van de KO en NSO en ze waren erg enthousiast over dit idee. Wij hebben dit dan ook besproken met de collega’s van de NSO en zo voor zes weken activiteiten uitgestippeld voor alle vakken (muziek, drama, kunst en media) die een ieder kan aanpassen aan haar leeftijdsgroep. Of de activiteiten ook daadwerkelijk worden uitgevoerd in de andere groepen vraag ik me soms nog af, maar op deze manier kunnen Imke en ik in ieder geval leuke activiteiten doen met de kinderen die ook op elkaar aansluiten.

Die donderdag zijn we in een slinger van vijf (omdat je achter elkaar moet fietsen) naar het werk gefietst, omdat ik mijn werkplek graag wilde laten zien aan mijn ouders en Nicole. Ik heb ze een rondleiding gegeven en voorgesteld aan de directie en de managers. Het was erg leuk om mijn werkplek te laten zien, in plaats van het alleen maar via Skype/reisverslagen te vertellen. Donderdagmiddag hadden wij al lekker weekend, omdat we voor die vrijdag verlof hadden gekregen. Dit konden we die avond dus meteen inluiden met een avondje Havana. Aangezien Nicole ditmaal ook mee was naar Suriname, kon zij natuurlijk ook mee. Een gezellige avond!

Vrijdagochtend om half 9 was het tijd om te vertrekken richting Berg & Dal, na een korte nachtrust door Havana te hebben gehad. Samen met mijn ouders, Nicole en Imke zijn we die kant op gegaan. We zijn daar wezen kajakken op de Surinamerivier. De heenweg voeren we tegen de stroming in, wat ervoor zorgde dat mijn armspieren weer werden getraind. De zon brandde fel dus we verkleurden al snel, midden op het water. Na drie kwartier vonden wij het wel best en zijn we terug gevaren. Dit was heerlijk! We voeren nu met de stroming mee en hoefden maar weinig te doen in de kajak. De lucht begon ook te betrekken en vijf minuten later was het al zover: een tropische regenbui. Wij vonden dit helemaal niet erg, want een beetje verkoeling was zeker welkom. Mijn ouders, Nicole en ik zijn toen gestopt bij een eilandje midden op de Surinamerivier. Het eilandje is zo klein, waardoor het lijkt alsof je op het water staat. Midden in de tropische regen was dit een leuke belevenis. Aan het einde van de middag kwamen wij moe maar voldaan thuis aan. Veel tijd om bij te komen hadden we niet, omdat we onze tas alweer in moesten pakken voor het volgende avontuur: de trip naar Isadou/Jaw Jaw.

De wekker ging op zaterdagochtend namelijk al om 4.30 uur. Normaal gesproken zijn dit de tijden dat we thuis komen van Touché en naar bed gaan, maar nu was het tijd om op te staan. Wilma, Imke en ik werden om 5.15 uur thuis opgehaald met het tripbusje. Mijn ouders en Nicole zaten er al in. Toen kon de reis richting Atjoni beginnen. Atjoni is een haventje waar allerlei bootjes liggen om je te vervoeren naar verschillende dorpjes of resorts. Daar aangekomen, rond half 10 ’s morgens, lag er een boot (korjaal) op ons te wachten die ons naar het vakantie-eiland Isadou zou brengen. Na een half uur varen kwamen we aan op het eiland Isadou. Isadou is een prachtig eiland met vakantiehuisjes, gelegen aan de rivier. Na aankomst kregen we de gelegenheid om heerlijk te relaxen in de natuurlijke jacuzzi. Dit was in de rivier zelf omdat er veel rotsen waren en een snelle stroomversnelling, waardoor het ook echt leek op een jacuzzi. Mijn vader wilde het avontuur opzoeken in het midden van de rivier, bij de snelste stroming. Ik besloot om met hem mee te gaan maar kwam erachter dat het ‘relaxe’ gevoel er daar wel af was. Normaal zitten kon je daar amper, omdat je elkaar goed moest vast houden om niet meegevoerd te worden door de stroming. Om maar niet te spreken over mijn bikini die nog maar lastig bleef zitten.. Uiteindelijk toch maar besloten om wat meer aan de zijkant van de rivier plaats te nemen. In het water met een heerlijk zonnetje, leunend tegen een rots. Meer relaxt dan dat kan haast niet!

Rond het middaguur was het tijd voor een heerlijke lunch. Gebakken vis met groente en rijst; wat hadden we dit gemist, ons eigen ‘tripvoer’. Aan het einde van de middag zijn we naar Jaw Jaw geweest voor een dorpswandeling. Hier kregen we een rondleiding van Dores, een gids maar tevens inwoner uit het dorp. Het dorpje Jaw Jaw kent allerlei Afrikaanse invloeden. De inwoners leven voornamelijk in houten hutjes, wassen zichzelf en hun kleding in de rivier en halen hun eten uit de bomen of uit de rivier. Best bizar om te zien, als je dit vergelijkt met hoe je zelf leeft. We hadden, op aanraden van de gids, snoepjes gekocht in Atjoni om mee te nemen naar het dorp en uit te delen aan de kinderen. Zij waren sportspelletjes aan het doen op een veldje, maar toen ze door kregen wat wij bij ons hadden was het daar al snel mee gedaan. Ze waren ontzettend blij met de snoepjes en bleven vragen om meer. Toen we na twee uur terug wilden varen naar Isadou vond de natuur het nodig om de hemel open te laten breken. Reeeeeeegenen.. en het zag er niet naar uit dat het snel zou stoppen. Zo voorbereid als Wilma, Imke en ik waren, hadden we als enige van onze groep geen poncho bij ons. Zo creatief als wij dan weer zijn, hebben wij een vuilniszak kunnen regelen, hier een gat in gescheurd voor ons hoofd en op deze manier heeft dit toch nog kunnen dienen als poncho. Los gezien van het feit dat we er als mislukte teletubbies uitzagen..

Na een heerlijk avondmaal, bestaande uit gebarbecuede kip en bami, stond er een kaaimannentocht op het programma. Moeder natuur was eindelijk weer goedgezind en het werd langzaam droog, dus we konden opnieuw met de boot de rivier op. Twee gidsen zaten voorop in de boot om te zoeken naar kaaimannen. Achterop één bootsman die de boot bestuurde. Het was toch wel weer even wennen om in het donker op een rivier te varen, waarbij je ondertussen het risico loopt om met de boot tegen een rots op te knallen.. en die bootsman maar met een snelheid varen. Ik heb Wilma’s arm dan ook zo ongeveer fijn geknepen van de spanning. Na een klein half uurtje gevaren te hebben zagen we heldere oogjes in de bosjes: een kaaiman! Wij met de boot er naar toe, waarna de twee gidsen probeerden om de kaaiman te vangen. Dit verliep niet helemaal volgens plan. De kaaiman stribbelde behoorlijk tegen, maar toen er een grote doek en een lasso in de strijd werden gegooid gaf de kaaiman zich uiteindelijk gewonnen. In tegenstelling tot wat we gewend waren (de kaaiman doorgeven naar achteren en foto’s maken), werd de kaaiman in de boot meegenomen om op het droge de kiekjes te schieten. Daarna is hij weer terug gezet in de rivier.

Het vervolg van de avond bestond voornamelijk uit het spelen van spelletjes, onder het genot van lekkere drankjes en goede muziek. Rond half 2 in de nacht, toen de groep al aardig uitgedund was, vond de stroom het nodig om er mee te stoppen. Dit was voor een aantal het teken om zich richting bed te begeven. Wilma en ik waren alleen net door onze slaap heen, dus besloten om nog één drankje te doen. Onze gids Rudi vond dit een prima idee en deed gezellig met ons mee. Na een tijdje kwam hij op het idee om het eiland te verkennen, op zoek naar vogelspinnen. Het duurde niet lang voordat wij er eentje hadden gevonden. In tegenstelling tot wat ik de vorige keer in Suriname op mijn gezicht had gehad en al groot vond, zagen we nu een enorme bosspin. Verder dan naast de boom staan waar de spin op zat en snel een foto maken kwam het dan nu ook niet. Zelfs Rudi vond de spin te groot om hem op te pakken. Dit zei voor mij al genoeg. Uiteindelijk zijn ook Wilma en ik richting ons huisje gegaan om een dutje te doen. Daar aangekomen waren Nicole en Imke ook nog wakker, dus we konden meteen ons avontuur aan hun vertellen. In bed (jaja, op trip in een bed slapen kende ik nog niet!) nog even gezellig gekletst en toen was het toch wel tijd om te gaan slapen.

De volgende ochtend werden wij om 8.30 uur verwacht aan een heerlijk ontbijt. De kokkin had lekkere pannenkoeken, scrambled eggs en vers brood gemaakt. Om 10.00 uur stond er voor ons een wandeling door de jungle op het programma. Dores, de gids die we de dag ervoor ook hadden gehad in Jaw Jaw, deed de wandeling met ons. We kregen uitleg over allerlei verschillende bomen en planten. Onderweg hebben we nog wat kikkertjes, vlinders en hele dikke mieren gespot. Ook kwamen we de welbekende telefoonboom weer tegen en hebben we grote bladeren gevlochten. Die gevlochten bladeren worden in de Surinaamse dorpjes veel gebruikt als dak op het huis. Na twee uur gewandeld te hebben zijn we terug gevaren naar Isadou. Daar hebben we onze spullen ingepakt, genoten van een lekkere lunch en toen was het om 14.30 uur alweer tijd om terug te varen richting Atjoni. Daar aangekomen stond het tripbusje alweer klaar om ons naar de stad te brengen. Al met al een heerlijk weekend en een lekkere chille trip. Na acht weken waren we er zeker aan toe om even een weekend de stad uit te gaan!

Die maandag was het meteen ‘back to normal life’, we moesten weer aan het werk. Gelukkig was het een korte werkweek voor Imke en mij, omdat we voor de donderdag en vrijdag ook verlof hadden. Donderdagochtend hebben Imke en ik mijn ouders en Nicole meegenomen naar Paramaribo Zoo. Twee jaar geleden zijn Imke en ik hier ook al geweest, maar we waren erg benieuwd wat er allemaal veranderd zou zijn. Aangezien wij zo’n vijf minuten fietsen van de dierentuin af wonen, konden we dit dan ook makkelijk op de fiets doen. In vergelijking met twee jaar geleden zijn er een aantal nieuwe dieren bij gekomen en zijn er nieuwe paden aangelegd. Het was leuk om weer door de dierentuin te lopen en om allerlei andere dieren te zien dan dat je in de Nederlandse dierentuin ziet. Diezelfde middag ben ik samen met mijn ouders en zusje Paramaribo in geweest. We hebben wat kiekjes geschoten bij de bekende plekjes, hebben geluncht bij Zus & Zo en zijn toen het centrum in gegaan. Na wat leuke souvenirtjes te hebben gekocht was het alweer tijd om te avondeten. Dit hebben we gedaan aan de waterkant, bij een heerlijk Surinaams tentje.

Vrijdag zijn we met zijn vieren naar White Beach geweest. Ik was hier ook nog nooit eerder geweest, dus het was erg leuk om dit ook eens te zien. Na drie kwartier rijden met de taxi kwamen we hier aan. Een prachtig wit strand met heerlijk verfrissend water. Op het strand staan allerlei hutjes, zodat je ook in de schaduw kunt zitten. We hebben ons heerlijk een aantal uren kunnen vermaken op White Beach. De terugweg reed de taxi ons door Domburg, een klein dorpje vlakbij White Beach. We zijn daar even gestopt en hebben wat kiekjes geschoten bij het haventje, waarna we even door het dorpje hebben gewandeld. Op een gegeven moment liepen we langs een glijbaan en het kleine kind in Nicole kwam naar boven. Dit had ze al snel afgeleerd, nadat ze halverwege de glijbaan was en zo ongeveer gelanceerd werd, om vervolgens aan het einde van de glijbaan weer terecht te komen. Gevolg: stuitje zowat gekneusd en Manon in de slappe lach. Daarna hebben we onze weg vervolgd richting Paramaribo en zijn we geëindigd bij het Vat. Later op de avond kwam Nicole bij ons, om lekker een drankje te doen en om haar mee te nemen naar Touché.

En toen was alweer het laatste weekend van mijn ouders en Nicole aangebroken. Zaterdagavond zijn we met zijn zessen uit eten geweest bij Jiji’s. Zondag hebben we een lekker chill dagje gehad aan het zwembad bij Martinus, het voormalig appartement van mijn ouders. Die avond ben ik samen met ze uit eten geweest op Blauwgrond. We hebben daar genoten van heerlijke bami met kip, kip saté, baka bana, kouseband en cassave. Als afsluiter heb ik nog een drankje met ze gedaan bij hun appartement, om vervolgens echt afscheid te nemen.

Die week was het weer een normale werkweek. Geen verlof, geen vrije dagen. Rond half 1 kwamen mijn ouders, Nicole en hun taxichauffeur nog wel even langs op het werk als verrassing. Ze waren op dat moment onderweg naar Zanderij en mijn werk lag op de route, dus toen was het écht tijd om afscheid te nemen.

De werkweek verliep verder prima. Het bevalt me goed om mijn eigen groep te hebben. Zo kun je lekker je eigen ding doen en je eigen gang gaan met de kinderen. Ook zij hebben er veel plezier aan om te werken met één thema. Het thema waarin we zitten gaat over het lichaam; wie ben ik en hoe zie ik eruit? Daar om heen hebben Imke en ik verschillende activiteiten bedacht, die we differentiëren op leeftijd. Zo praten we met de leerlingen over het skelet, de organen en de zintuigen, bekijken we filmpjes en doen we allerlei opdrachten die met de zintuigen te maken hebben. Ook hebben we een grote tekening gemaakt met daarop de omtrek van het menselijk lichaam. Daarin mochten de kinderen allerlei botten en organen tekenen, die ze de afgelopen weken hebben geleerd. Ze hebben hier ook echt plezier aan, en dat is leuk om te zien. Toch moet ik af en toe oppassen om niet teveel in de ‘juffenrol’ te vervallen, want het blijft natuurlijk vrije tijd. De kinderen zijn ’s ochtends al naar school geweest..

Woensdagavond zijn er twee vrienden van ons bij ons gekomen om Surinaams voor ons te koken. We hebben inmiddels al veel Surinaams, Javaans en Chinees eten hier gehad, maar pindasoep stond nog niet op ons lijstje voor Surinaams eten. Dus zo gezegd, zo gedaan. Er werd pindasoep met rijst voor ons gemaakt. Deze was overigens ook heerlijk, afgezonderd van de kippenpoten die erin zaten. Juist ja, letterlijk de poten van een kip! Los van het feit dat ik niet eens wist dat dit eetbaar was, was het ook een openbaring om dit in mijn soep te zien drijven. Verder dan het proeven van een teen kwam ik dan ook niet, omdat ik het niet los kon zien van het idee dat het echt de poten van een kip waren. En dit tot leedvermaak van onze koks.. Gelukkig vonden we de pindasoep zelf wel heerlijk en was de waardering hiervoor ook groot!

In mijn vorige reisverslag had ik al verteld dat wij een slang hadden gespot op de muur van ons terrein. Dit was inmiddels al weer een paar weken geleden, waardoor ik niet meer zo oplettend was om te kijken of er een slang op de muur of op ons hek zat. Donderdags kwamen Imke en ik thuis van ons werk, blij dat we nog maar één dag te gaan hadden en dat het dus bijna weekend was. Ik deed het hek van slot af om hem vervolgens open te duwen, maar op het moment dat ik hem open duwde zag ik op nog geen vijf centimeter afstand van mijn hand wederom een slang. Ik deinsde achteruit en Imke wist al hoe laat het was. Onze naaste buren kregen onze paniek door en keken mee waar de slang naar toe ging. Hij kroop terug naar de muur, om vervolgens in de boom op hun terrein te gaan zitten. Toen ik vroeg of deze slang gevaarlijk was en het antwoord kreeg dat alle slangen gevaarlijk waren, was ik niet erg gerust gesteld.. Op aanraden van Ruben moesten wij de huisbaas vragen om alle bebossing voor ons huis eens te laten snoeien, omdat het inmiddels al op een aardig oerwoud begon te lijken. Zo gezegd, zo gedaan.. en nu maar hopen dat dit helpt.

Dat weekend zijn we een weekendje weg geweest naar Powakka, samen met Ruben en Rudi, een gids van Ruben. Powakka is een indianendorp dat ligt in het district Para, ongeveer een uurtje rijden vanaf Paramaribo. Daar aangekomen zijn we door gereden naar een recreatieoord, gelegen aan de kreek Wankoeri. Het water in deze kreek is bijna zwart, maar toch vrij helder als je erin staat. Aan de kreek staan allerlei hutjes waarin je overdag kunt zitten of ’s nachts kunt slapen in hangmatten. We hebben een weekendje lekker gechillt, gezwommen in de kreek, heerlijk gegeten, drankspelletjes gedaan, een vuurtje gestookt en geslapen in hangmatten.

De volgende morgen, na een korte nacht in de hangmat te hebben gehad, waren we nog wakker aan het worden tijdens het ontbijt. Hier kregen we amper de kans voor, omdat Ruben ineens “bigi sneki!” (grote slang) schreeuwde. De slang was inderdaad de grootste die we hier tot nu toe in het wild hebben gezien, en deed een poging om via de jungle die rondom Wankoeri zat, op het dak van ons hutje te komen. Hij hield zich vast aan één van de takken van de bomen en kwam toen terecht op ons dak. Aangezien het al rond tienen was en er ook alweer daggasten waren aangekomen bij de kreek, was het een hele sensatie en stonden er al gauw veel mensen om ons hutje heen. Het bleek een aboma (anaconda) te zijn. Wilma, Imke en ik vonden het wel best met al die slangen en bekeken het spektakel van een veilige afstand. Eén van de mensen daar begon met een grote stok op het dak van ons hutje te rammen, om het dier eruit te krijgen en weer terug naar de jungle te sturen. De anaconda was hier alleen geen voorstander van. Hij hing half uit het dak van het hutje en bleef zich vasthouden. De laatste slag op het dak was voor de slang de genadeklap. Hij viel op de grond en slingerde toen luid sissend onder onze hangmatten door richting de jungle. Na een kwartier durfden wij het weer aan om rustig verder te gaan met ons ontbijt, tot leedvermaak van Ruben en Rudi.

De middag hebben wij nog lekker gechillt in onze hangmatten en gebarbecued. Rond vier uur was het tijd om onze spullen in te pakken en om te vertrekken naar Paramaribo. Wat ik nog niet vertelt heb is dat Wilma, Imke en ik met eigen auto die kant op zijn gegaan. Wilma heeft namelijk een auto hier gekocht, een witte Suzuki Swift. Hoewel ik me soms afvraag wie er nou blijer is met de auto, Wilma of Imke en ik, is het een zeer goede aankoop geweest en scheelt dit een hoop taxikosten. Waar ik vooral blij mee ben, is de mooie geluidsinstallatie in de auto. Daar kunnen ze in Nederland nog wel wat van leren; dat je een auto koopt met direct een goede geluidsinstallatie in plaats van dat je zelf nog het één en ander moet sleutelen. De auto heeft ook een USB-aansluiting, dus beter kon het niet! Mijn stickie heeft dus ook al snel een plek veroverd in de auto en zo konden we de heen- en terugweg van en naar Powakka genieten van heerlijke muzikale deuntjes. En natuurlijk ook vele credits voor Wilma, want ze rijdt hier prima, ondanks dat het links rijden is!

Na een goede werkweek was het weer tijd voor het volgende weekend. Om niet in verwarring te raken: ik heb het over het weekend van 7 en 8 februari, afgelopen weekend dus. We waren eigenlijk van plan om die zaterdag een dagje naar Frans-Guyana te gaan, maar helaas had Wilma al een aantal dagen buikgriep. Ze was toen net wat aan de betere hand, maar uitzieken leek een beter plan om deze week gewoon weer aan het werk te kunnen. Zaterdag hebben Imke en ik dus lekker doorgebracht aan Martinus.

Aangezien we op zaterdagavond toch amper weg gaan, omdat we dit op donderdag en vrijdag al doen, zijn Imke en ik zondagochtend om 7.15 uur opgestaan om eens te kijken naar de wekelijkse vogeltjesmarkt op het onafhankelijkheidsplein. We zijn hier lopend naar toe gegaan, om ook eens wat extra beweging te krijgen. Het was leuk om te zien hoe alle vogeltjes in kooitjes op het onafhankelijkheidsplein uitgestald stonden, met vrolijk gefluit en getjirp tussendoor. Daarna hebben we even een stukje gewandeld langs de waterkant en zijn we via de palmentuin door gegaan naar een Chinese/Javaanse markt, waar we lekker wat fruit hebben gekocht. Ook hebben we nog even een kijkje genomen bij het huis van Daniëlle van vorig jaar (hihi ^^) en bij mijn oude stageschool van twee jaar geleden, aangezien deze hier vlakbij zat. Binnenkort zal ik hier samen met Wilma nog eens echt naar binnen gaan, om mijn mentor en onze kinderen nog eens te zien en spreken. Inmiddels was het al bijna tien uur en toen vonden Imke en ik dat we wel genoeg gewandeld hadden. Op naar Zus & Zo voor een lekker bakkie pleur met een appelgebakje erbij. Een goede besteding van de zondagmorgen dus. In de middag zijn we op pad gegaan om kaarten te halen voor wat feestjes hier. Aanstaande zaterdag, op Valentijnsdag, komen de rappers Gio & Keizer in Havana. Dit willen we natuurlijk niet missen! Ook hebben we kaarten gehaald voor een groot feest van de opening van een nieuwe club, Euphoria, op 24 februari. Er komen vele Nederlandse DJ’s over, waaronder Vato Gonzalez. Een goed vooruitzicht dus!

Inmiddels hebben we er alweer drie dagen werken op zitten; nog twee te gaan en dan is het weer lekker weekend! Zaterdag is het Valentijnsdag, en dan staat ons dagje alweer aardig vol gepland. We willen misschien een helikoptervlucht doen, die hier jaarlijks met Valentijn wordt gedaan. Ook gaan we naar de première van Fifty Shades of Grey, met als afsluiter het feestje in Havana met Gio & Keizer. Zeker geen verkeerde planning dus.

Wat ik in mijn vorige reisverslag nog helemaal niet heb vermeld, maar wat de meesten van jullie waarschijnlijk al wel weten, is dat Imke en ik ons ticket hebben omgeboekt en dat we hier een maand langer zullen blijven. We zullen niet op woensdag 15 april in Nederland aankomen, maar op zondag 17 mei rond 12.30 uur. Onze plannen waren eerst om de laatste maand rond te trekken in Azië, maar het bevalt ons wederom zo goed in Suriname dat een maandje extra geen verkeerde gedachte was. Daar komt ook bij dat het geen probleem is om een maand langer op de Kangoeroeschool te werken, en dat we een maand langer ons huis kunnen huren. Ons ticket is dus inmiddels al omgeboekt en we kunnen nog een maand langer genieten van dit heerlijke land.

Ik had me voor genomen om dit reisverslag een stuk korter te maken dan het vorige, maar zo te zien is daar weinig verbetering in gekomen. Tijd om te stoppen dus!

Bigi Brasa, en tot het volgende reisverslag <3