Kerstvakantie, feestdagen en andere belevenissen..

Lieve volgers,

Het is inmiddels alweer bijna een maand geleden dat ik mijn laatste reisverslag heb gepost, dus tijd voor een nieuwe; aangezien we alweer genoeg hebben beleefd in die weken.

Ik zal maar verder gaan waar ik de vorige keer ben gestopt. Maandag 22 december was een pittig dagje voor Imke en mij. We hebben die dag gewerkt van 8.00u tot 16.45u. In Nederland zou je zeggen: ‘maar dat is toch een normale werkdag?’ Dat klopt inderdaad, maar voor de Surinaamse begrippen is dat echt té lang. Om 8.00u stonden Imke en ik, natuurlijk bezweet en al van het fietsen, klaar op de Kangoeroeschool. De kinderen werden gebracht door de ouders en het lokaal werd steeds voller. Helaas werd er geen vlaggenparade gehouden (waarbij de vlag wordt gehesen en het volkslied wordt gezongen door de hele school) vanwege de regen. Dus werd er om 08.15u gewoon gestart in de groep. De eigen juf van die groep was nog aanwezig tot 9.00u, dus Imke en ik hadden nog de gelegenheid om even rond te kijken en om namen te leren. Die ochtend verliep verder prima. Altijd fijn als je met z’n tweeën een klas mag draaien! De kinderen kregen allemaal een rol papier over hun tafel heen en moesten hierop zelf iets gaan tekenen voor het kerstdiner van die avond. En wat fijn, wat fijn; er was een digibord in dit klaslokaal! Hier wist ik wel raad mee, en daarom stond er ook al vrij snel een achtergrondmuziekje op. Dit werd natuurlijk Skyradio met hun 100% kerst. Zo hebben wij de hele ochtend gedraaid, tot de kinderen om 12.30u weer werden opgehaald door hun ouders. De kinderen van de NSO mochten direct met ons mee lopen, want daar ging het weer verder voor ons.

Aan het einde van de dag mochten we een kwartiertje eerder weg. Het kerstdiner met alle collega’s van de KO en NSO begon namelijk al om 19.00u, en zo hadden wij nog de gelegenheid om ons even op te frissen. Omdat mijn duo-collega ver van de stad woont, hadden Imke en ik aangeboden dat ze even mee mocht naar ons huis. Zo gezegd, zo gedaan. Erg leuk om zo gastvrij te zijn en om ook te zien hoe dat gewaardeerd wordt. Iets voor 19.00u stonden wij paraat bij het restaurant waar het kerstdiner plaats vond. Een enorm Chinees restaurant! In Nederland zouden we het een vreetschuur noemen. We hebben wel heerlijk Javaans gegeten en het was gezellig om de collega’s ook eens in een andere setting te spreken.

Die dinsdag en woensdag waren het rustigere werkdagen dan normaal. De kinderen van school hadden namelijk vakantie, en alleen de kinderen waarvan de ouders moesten werken werden naar de opvang gebracht. Die dagen zaten we dan ook met alle groepen op het terras, wat normaal gesproken mijn ‘lokaal’ is, in hoeverre je een terras een lokaal kan noemen.. De kinderen mochten zelf speelgoed van huis meenemen of spelen met het speelgoed wat aanwezig was op de opvang. Woensdag, de dag voor kerst, hoefden we gelukkig maar te werken tot 13.00u. Imke en ik hadden bedacht om die middag alvast de boodschappen voor kerst in huis te halen, omdat we toch ’s middags vrij waren van het werk. Voorafgaand aan de boodschappen wilden we dan lekker lunchen bij Zus & Zo, om de vier dagen vrij te ‘vieren’. Helaas dacht het weer hier anders over. We hebben er allereerst al zo’n half uur over gedaan om aan te komen bij Zus & Zo (lees: schuilen voor de regen), terwijl we dit normaal gesproken in vijf tot tien minuten kunnen fietsen. Daar aangekomen werd het natuurlijk droog. En net op het moment dat wij onze broodjes op hadden en op de fiets wilden stappen om inkopen te doen, begonnen de tropische regenbuien weer. Uiteindelijk kwamen we pas om half zes thuis aan, tien kilometer verder (door het heen-en-weer-gefiets van en naar winkels) en met vele tassen aan ons stuur. En dat terwijl we om 13.00u al vrij waren..

Kerstavond ben ik samen met Imke naar de kerk geweest, de Sint Petrus en Pauluskathedraal. De mis begon om half 10 en eindigde om tien voor twaalf. De kathedraal zat dan ook bom- en bomvol! Ik schat dat er nog zo’n 100 man achterin de kerk stond, omdat er gewoon geen zitplek meer was. Uit de kerk gekomen hebben we traditioneel wat gegeten en gedronken, en daarna was het tijd voor Havana. Hier dachten meer mensen zo over, want het was ontzettend druk daar!

De volgende dag was het dan eerste kerstdag. Het was in eerste instantie raar om dit hier te vieren, omdat het zo’n 30 graden warmer is dan je gewend bent met kerst. ’s Middags kwam het kerstgevoel wat meer naar boven: Imke en ik hadden lekkere wraps als hapjes gemaakt en hebben toen Home Alone opgezet. Als dat geen echte kerstfilm is.. Na de film heb ik nog even geskyped met Vilsteren, omdat daar de halve familie aanwezig was voor het kerstdiner. Het was erg gezellig om ze allemaal te zien, op deze manier was ik er toch nog een beetje bij! Vervolgens was het tijd voor ons eigen kerstdiner, bestaande uit vier gangen: parmaham met meloen, tomatensoep met stokbrood en kruidenboter, kogelbiefstuk met aardappeltjes, sla en ananas en een lekker toetje. Alles op tafel, licht uit, kaarsjes aan, en dineren maar! Ondanks de hitte hebben we toch heerlijk gegeten met z’n tweetjes. Die avond hebben we, om het echt af te sluiten, Home Alone II gekeken. De volgende dag, tweede kerstdag, zijn we eerst weer op pad geweest om nog wat ingrediënten in huis te halen voor die avond. We zouden namelijk gaan dineren met drie Nederlanders (Loïs, Jordi en Jesse), die we een aantal weken geleden hadden leren kennen. Dit wilden we in de vorm van tapas gooien, zodat iedereen iets zou maken. Imke en ik hebben een nachoschotel en bladerdeeg met kip en pesto gemaakt. Helaas konden we niet helemaal de juiste ingrediënten vinden voor de nachoschotel, dus was het improviseren geblazen. ’s Middags hebben we Frozen gekeken, waarna het ook alweer tijd was om achter het gasfornuis te staan met z’n vijven. We hebben heerlijk gedineerd; garnalen, roti, bitterballen, bladerdeeg met aubergine en tonijn en natuurlijk de gerechten van Imke en mij. Twee leuke, gezellige en vooral heerlijke kerstdagen dus!

De dag erna hadden we voor de avond een heerlijk feestje op het programma staan: Gregor Salto! Hij draaide in KKF, een grote beurshal in het zuiden van Paramaribo. Hier zijn Imke en ik samen met Loïs, Jordi en Jesse naar toe geweest. Wat een feestje was dat! We hebben enorm genoten en zijn flink los gegaan. De volgende dag mochten we hier dan ook de gevolgen van ondervinden.. Rond de avond werd zowel Imke als ik eindelijk een klein beetje fitter. We hebben toen gegeten bij Popeyes (een soort Surinaamse Mac Donalds) en toen was het alweer tijd om afscheid te nemen. Loïs, Jordi en Jesse zouden die dag erop alweer vertrekken naar Nederland. We hebben uiteindelijk maar drie weken de tijd gehad om elkaar te leren kennen, maar toch een ontzettend leuke periode met ze gehad!

De beide dagen erna was het weer tijd om gewoon aan het werk te gaan. Imke en ik vonden de tijd tijdens de vakantieopvang erg sloom gaan, omdat er weinig werd gedaan met de kinderen. We hebben dan ook het idee geopperd om de volgende dag met de kinderen lekker te gaan zwemmen, aangezien de school een zwembad heeft en Imke en ik als één van de weinige juffen een zwemdiploma. Voorafgaand aan deze werkdag, de dinsdag, was het wel tijd om nog even wat zaken te regelen voor ons visum. We moesten geld storten bij de bank. Zo gezegd, zo gedaan. Het was voor mij een nieuwe manier van geld storten; je geld contant geven aan de balie, dit wordt op de enorme stapels geld gelegd die er al liggen, een papiertje invullen en je bent klaar. Niks geen machines die je geld inslikken.. Na het bezoekje aan de bank zijn we doorgefietst naar het postkantoor, omdat daar wat leuke kaartjes vanuit Nederland op ons lagen te wachten. Ontzettend leuk om post te mogen ontvangen terwijl je zo ver weg zit! Daarna was het tijd om te gaan werken. Na een tijdje hebben we onze badkleding aangetrokken en zijn we lekker met de kinderen het water in geweest. Het was erg leuk om te zien hoeveel plezier de kinderen eraan beleefden; dat ze samen met de juf mochten zwemmen.

Die woensdag was het dan eindelijk zover, hét feest van Suriname: Owru Yari! Om 11 uur ’s morgens begaven Imke en ik ons richting het centrum, omdat het feest daar al zou beginnen. Aangekomen in de Domineestraat was het toch wel tijd om op zoek te gaan naar oordopjes, aangezien ons dat van alle kanten werd aangeraden. We konden het nergens vinden en toen besloten we maar om de politie te vragen waar deze oordopjes nou werden uitgedeeld. Zij waren zo aardig om die van hun aan ons te geven, dus hoefden wij niet meer verder te zoeken. We zijn toen bij bekenden gaan staan en direct daarna begon het kabaal al: de Pagara Estafette. Driehonderdduizendklappers die steeds opnieuw worden uitgerold en afgestoken. Wat een lawaai! Het was wel een enorm leuk gezicht, met al die mensen en dat knappende vuurwerk. Ook zag je constant na het afsteken van een pagara dat de brandweer er achteraan kwam, om alles direct te blussen. In een pauze van de pagara’s spotten wij aan de overkant van de straat een wel heel bekende Surinaamse voetballer: Edgar Davids. Wij konden het natuurlijk niet laten om even met hem op de foto te gaan! Verder was er de hele dag muziek, en stonden er overal kraampjes met drinken en eten. Imke en ik hebben ons hier gedurende de hele middag enorm vermaakt. Heineken aangeboden krijgen van een wildvreemde, patat met kip en kaaimannenvlees eten en verbranden op oudjaarsdag; wie kan dat in Nederland nou zeggen? Hier en daar kwamen we ook steeds weer wat bekenden tegen, wat het feest alleen maar leuker maakte. Wat een geweldige middag hebben we gehad! Rond zes uur in de middag was het tijd om naar huis te gaan, om even wat te eten en te douchen. Want onze benen waren behoorlijk rood en zwart van het opspattende vuurwerk. Na dit gedaan te hebben, heb ik nog even geskyped. Allereerst met mijn lieve vriendinnetjes, die met zijn allen bij elkaar zaten. Even weer bijgekletst en op deze manier toch nog traditioneel met zijn allen ‘samen’ geweest. Later heb ik nog geskyped met het thuisfront, waar mijn oma, oom en twee tantes ook waren. Dit allemaal rond de klok van half 8, dus in Nederland al bijna 12 uur ’s nachts.. Om 8 uur onze tijd hebben Imke en ik dan ook met een chiller geproost op het nieuwe jaar in Nederland, op ons balkon. Want bij jullie was het natuurlijk al 2015. Later hebben we natuurlijk ook nog even wat vuurwerk geknald, omdat dat er natuurlijk bij hoort. We hadden een aantal potten gekocht en wat Romeinse kaarsen. Super mooi vuurwerk voor weinig geld! Rond tien uur was het voor ons tijd om ons weer richting de stad te begeven, om weer verder te feesten. Allereerst zijn we naar het Vat gegaan, waar een streetparty zou zijn. Helaas was deze net afgelopen, dus was het tijd om door te gaan naar Zus & Zo. Daar was het merendeel toch wel blank, omdat het in Suriname traditie is om het nieuwe jaar te starten met je familie. Samen met vele Nederlanders hebben wij afgeteld en zijn we het nieuwe jaar ingegaan. Wat een feest was dat! Rond half 3 ’s nachts was dit ook afgelopen, omdat het feest natuurlijk al in de ochtend was begonnen. Ik kan wel zeggen dat dit met stip mijn leukste oud en nieuw was van mijn hele leven. Wat een groots feest maken ze er hier van zeg! En wat een gezelligheid overal. Ik kan helemaal begrijpen waarom de viering van oud & nieuw in Suriname op ’s werelds groots gevierd nummer één staat. Nu ik dit typ (lees: 15 januari) ben ik er af en toe wat minder blij mee, omdat ze nog steeds vuurwerk aan het knallen zijn. Niks geen regels over wanneer er vuurwerk afgestoken mag worden..

Op nieuwjaarsdag was de rust wedergekeerd op de straten. Je zag bijna niemand. Veel vuurwerk was in de nacht al opgeruimd door politie en brandweer. Het leven ging gewoon weer door, alsof er niets gebeurt was. Imke en ik hebben die dag wel flink lopen nagenieten. De dag er na was het tijd voor een chilldagje. Moeders was die dag jarig, maar helaas was het niet gelukt om even te skypen vanwege het tijdsverschil. Gelukkig wist ik toen dat ze binnen 10 dagen al hier zouden zijn! Imke en ik hebben die dag lekker gezwommen en ‘geburned’ aan het zwembad. Die avond zijn we weer ouderwets wezen stappen in Touché. Toch konden we merken dat het net oud en nieuw was geweest. Het was vrij rustig, omdat de mensen nog steeds aan het bijkomen waren. Die dag erop hadden we voor de avond weer een leuk feestje op het programma staan. DJ Dyna zou draaien in Royal Torarica Ballroom, een event georganiseerd door Lustig. Hier hadden wij vorig jaar al goede ervaringen mee, dus we wilden ook hier graag weer heen. Na uit eten te zijn geweest bij Zus & Zo, hebben wij voor maar 30srd genoten van de heerlijke muziek van DJ Dyna en andere dj’s, samen met vele bekenden. Wederom een topavond!

Zondag 4 januari was het gedaan met de rust.. (grapje Willie!) Wilma kwam weer terug na twee weken in Nederland te zijn geweest. Imke en ik waren de hele dag onrustig, omdat we zin hadden om haar weer op te halen die avond. Rond half acht zijn we richting Zanderij gereden, waar zij om kwart voor 9 zou landen. Na een poosje op haar te hebben gewacht, kwam ze daar eindelijk door de deuren. Het was erg leuk om haar weer te spreken en om verhalen te horen die zij heeft beleefd in Ommen. Na de lange autorit en het vele bijkletsen was het inmiddels ook alweer twaalf uur; tijd om te slapen. De dag erna was het namelijk gedaan met de ‘vakantie’ (lees: dagen vrij). Imke en ik hadden van 08.00u tot 16.00u een studiedag op het werk. Om kwart over 8 ’s morgens hadden wij ons eerste glas champagne al naar binnen gewerkt, omdat we met het hele team (zo’n vijftig man) hadden geproost op het nieuwe jaar. Al met al was het een lange dag voor ons, waarbij we weer versteld stonden van een aantal dingen die ons verteld of gezegd werden. Tevens begon de vergadering pas om 09.00u en hadden we ook nog anderhalf uur pauze. Het Surinaamse tempo was weer aanwezig..

De rest van de week bestond voor ons uit drie dagen werken en één dag vreemdelingendienst. Vooral de eerste werkdag was meteen een behoorlijke chaos. Eén van de juffen had zich voor de hele week ziek gemeld, en dat terwijl het net de eerste dag van Imke en mij was om alleen op de groep te staan. Ook kregen we te horen dat de twee kleutergroepen geen beschikking meer hadden tot de kleuterlokalen, waardoor we ruimte te kort hadden. De eerste werkdag begon meteen weer goed.. Gelukkig is het, naarmate de week vorderde, opgelost (in hoeverre dat mogelijk was). ’s Woensdags hadden wij vrij gekregen, omdat we naar de vreemdelingendienst moesten. Eerst dachten Imke en ik dat we wel wat later op het werk konden komen, omdat we een afspraak hadden om 10.15u. Normaal gesproken beginnen wij om 11 uur, dus wij dachten ‘dat moet wel lukken’. Op het werk gaven ze ons direct vrij voor die dag, met de woorden dat we wel konden gaan denken in uren in plaats van minuten. Bij de vreemdelingendienst aangekomen begrepen we waarom dit werd gezegd.. Wij waren er al een half uur eerder dan de afspraak was, en pas vijf uur later stonden wij weer buiten. Van die vijf uur zijn er zo’n drie kwartier efficiënt besteedt, waarbij we ook daadwerkelijk geholpen werden. De overige uren bestonden uit wachten, wachten en nog eens wachten.

Vrijdagmiddag hadden wij om 17.00u dan eindelijk, na een chaotische en gebroken werkweek, weekend! Dit hebben we die avond meteen goed ingeluid met een feestje in Touché. Zaterdag bestond voornamelijk uit uitbrakken, waarbij we ’s avonds een bezoekje hebben gebracht aan de Hermitage Mall. Zondag hebben we lekker gezwommen, om nog een extra kleurtje te creëren voor mijn ouders en zusje, die de dag erop zouden landen. Afgelopen maandag mochten Imke en ik anderhalf uur eerder weg op het werk (om half 4), om mijn ouders en Nicole op te halen van Zanderij. Rond kwart voor vijf kwamen wij daar aan, precies op het tijdstip dat we hun hoorden landen. We hebben daar wat gegeten en toen was het wachten geblazen. Om kwart over zes kwamen ze dan eindelijk door de deuren. Wat was het fijn om ze weer te zien en te knuffelen! De weg richting Paramaribo hebben we lekker bijgekletst en als afsluiter hebben Imke en ik nog even wat gedronken bij hun appartement. Toen hebben we ze met rust gelaten, omdat wij de volgende dag ook weer gewoon moesten werken. Dinsdagavond ben ik lekker met ze uit eten geweest bij Jiji’s. Even weer een gezellig avondje met het gezin. Ondanks dat ik ze ‘maar’ zeven weken niet heb gezien, hadden we toch veel bij te praten.

Behalve werken, hebben Imke en ik dinsdag ook nog een ander avontuur beleefd. Voordat wij naar het werk gingen, kreeg ik van Nicole een foto toegestuurd van een dode slang op de weg. Terwijl Imke en ik naar onze fietsen liepen om naar het werk te gaan, vertelde ik dit aan haar met de volgende woorden: “zij zijn één dag in Suriname en zien meteen al een slang op de weg, wij zijn met vorig jaar er bij al bijna vijf maanden in Suriname en zien bijna nooit een slang”. En ik was de poort nog niet uit met mijn fiets of ik hoor Imke schreeuwen: “Manon, Manon, kom kijken! Een slang!” Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte, maar inderdaad. Naast ons huis hebben wij een grote muur van steen, met aan de bovenkant stenen met gaten erin. Daar zat het beest doorheen gekronkeld, kijkend naar ons. Vervolgens bewoog hij en ging via de zijkant van de muur naar beneden. Ik gilde het uit en onze overburen hadden dit door. Natuurlijk was het beest gevlogen toen zij er aan kwamen met een stok. De hele weg naar ons werk hebben we aan niets anders kunnen denken. Daar aangekomen hebben we om raad gevraagd: moeten en kunnen we hier iets mee/aan doen? Meerdere keren werd ons de raad gegeven om Creolina te kopen. Een soort teer dat je aanlengt met water, om uit te sprenkelen over de ‘grenzen’ van ons terrein. Het schijnt dat slangen niet tegen deze geur kunnen, en dan dus ook niet over de muur of onder het hek door kruipen. Zo gezegd, zo gedaan. Meteen uit het werk hebben we dit spul gekocht en zijn we als echte slangenbestrijders aan het werk gegaan. Hopelijk helpt het..

Ik zie dat ik inmiddels alweer vier a4’tjes heb volgetypt. Een enorm reisverslag is dit, maar in de afgelopen weken hebben we dan ook echt veel meegemaakt! Imke en ik hoeven deze week alleen vandaag nog te werken, omdat we voor vrijdag verlof hebben gekregen. We gaan dan naar Berg & Dal met mijn ouders en Nicole, om te kajakken en om de kabelbaan (voor Imke en mij al de derde keer!) weer te trotseren. We zullen dan weer op 30m hoogte, door de jungle en boven de Surinamerivier, van platform tot platform slingeren. Aanstaande zaterdag en zondag gaan we ook op trip, samen met Wilma er nog bij. Met zijn zessen gaan we naar Isadau/Jaw Jaw. Een prachtig vakantieoord met daarnaast een echt Surinaams dorpje. Maar hier zal ik jullie in mijn volgende verslag meer over vertellen, aangezien ik nu echt moet stoppen.

Bedankt voor alle lieve berichtjes, reacties onder deze verslagen en kaartjes vanuit Nederland! Dat doet me goed.

Veel liefs! xxxx